نشستم گوشه ی دنج اتاقم
سرم را اندکی بالا گرفته
نگاهی می کنم بر پرده ی شب
شبی آرام و ساکت، پر ستاره
درونم لیک غوغایی به پا شد
دوباره میل آغوش تن تو
دوباره هق هق و دلتنگی من
دوباره یاد آن دوران،با تو
لبالب از غرور و عشق و مستی
گرفتم دست گرمت را به دستم
نشاندی بوسه ای بر روی گونه
به تو گفتم که از بوی تو مستم
نشستیم بر لب جویی پر از آب
بدیدم عکس خود را در کنارت
چکاندم قطره ای اشک از سر شوق
هویدا گشت خنده بر لبانت
گرفتی بازوانم را در آغوش
نوازش کردی آن موی بلندم
ستردی قطره ی اشکم ز گونه
ندانستی وجودت بود مرهم
سحر شد، آه، بیدارم هنوزم
پی رد حضورت در اتاقم
چه شب هایی که تا نزدیکی صبح
نشستی عاشقانه در خیالم
"مانا"