گفته بودم که چقد خنده میاد به اون چشات ؟
یا چه حسی داره قلبم با شنیدن صدات؟
گفته بودم وقتی اینجا ، روبه رومی ، دیگه هیچی نمیخوام؟
دوس دارم ببینمت ، همیشه باشی تو باهام؟
اینکه دستامون تو دست هم گره خورده و ما
سرخوشیم و بیخیال و از همه غمها جدا
بهترین واقعه زندگیمونه به خدا
میتونیم با هم باشیم تا ته دنیا ، همه جا
بذار اینجوری بگم، بی تو تمومه کار من
نمیشه کم میارم ، به هم میریزه حال من
بیا باش تا ببینی خوشبخت ترینیم من و تو
میدونم خوب میدونی با هم میمونیم من و تو
"مانا"
کاش می شد
خارج از خواب هایم اتفاق بیفتی !
همین جا
بین سادگی دقایقم جاری باشی
پررنگ !
کمی عمیق !
و بسیار همیشگی
"مانا"
من از دیدن همه چیز ، به یاد تو می افتم!!
می خواهد باریدن باران باشد
یا تابش نور خورشید
یا دیدن یک شاخه گل رز
در هم تنیدن شاخه های درختان
یا عطر اقاقیا
حتی یک کتابخانه پر از کتاب
انگشتانم، و خودکار جای گرفته بینشان
یک لیوان لیموناد سرد
یا موشک درست کردن با کاغذ
خریدن یک جفت کفش
شیشه های رنگی لاک هایم
شعر های "علیرضا روشن"
و حتی خندیدنم ، مقابل آینه
من از دیدن همه چیز ، به یاد تو می افتم !!
می خواهد یک فنجان شکلات داغ باشد
یا حتی گفتن یک شعر
که مخاطبش تو باشی
فقط تو
حالا دیگر بماند که وقتی خوابت را می بینم ، تا چه حد دلتنگ می شوم
"مانا"
من و یک کافه پر از خیال تو
که روی صندلی هاش باز خالی مونده جای تو
حتی عطر پیرهنت پیچیده امروز همه جا
توی کافه ، توی مترو ، یا همین خیابونا
کافه چی میاد میپرسه از تو و نبودنت
میبینی؟ حتی به جز من ، همه عادت دارن انگار به حضور و بودنت
انگاری تموم حرفام میشینه توی نگام
دیگه بعد رفتنت خاموش و سرد و بی صدام
کافه چی فنجون قهوه رو میذاره روی میز
تو نباشی ، چه قدر تلخ و غریبن همه چیز
میزنم بیرون میون ماشینا و آدما
داره بارون میباره بی تو توی خیابونا
"مانا"