شاعرانه هایی آرام ، در پائیزی ابدی
وبلاگ رسمی اشعار مریم صالحی (مانا)شاعرانه هایی آرام ، در پائیزی ابدی
وبلاگ رسمی اشعار مریم صالحی (مانا)
دویست و سی و دو
چاره دیگری نیست
باید
کسی را با تو اشتباهی بگیرم
و از هم آغوشی اش
هر شب
اندوهی به جمعیت جهان اضافه کنم
+ صبا کمالیان
دویست و سی و یک
به چشم هایت بگو
اینقدر برای دلم رجز نخوانند
من اهل جنگ نیستم
شاعرم !
خیلی که بخواهم گرد و خاک کنم
شعری می نویسم
آن وقت
اگر توانستی
مرا در آغوش نگیر
+ حمیدرضا قاسمی
دویست و سی
هنوز هم
اسمت که می آید
هق هقی ریز
از ته گلوم قد می کشد
به تن خش دار باور !
قرار نبود آخر قصه این قدر دم دست باشد !!
+ لادن جمالی
دویست و بیست و نه
ترسم از این است
که یک شب
بخواهی به خوابم بیایی
و من
همچنان به یادت
بیدار نشسته باشم
+ سید علی صالحی
دویست و بیست و هفت
تاریخ
برای من یک بار رقم خورد
یگانه تقدیر !
خدا هم تو را تکرار نمی کند
+ عباس معروفی
دویست و بیست و شش
گفتم داستان عاشقانه دوست دارم ...
تیشه به دست گرفتی
و فرهاد وار
ساقه نازک احساسم را نشانه رفتی !!!
"مانا"
دویست و بیست و پنج
تمام پروانه ها
قاصدک بودند
به هر قاصدکی راز چشمان تو را گفتم ،
پروانه شد
تمام پروانه ها
ادای چشمان تو را در می آورند
چون
بغض مرا دوست دارند
+ کیکاووس یاکیده
دویست و بیست و چهار
از تمامِ تو
خاطره ای به جا مانده
که به ثانیه هایم رنگ دلتنگی می زند
رنگی که اصلا صورتی نیست !
از تمامِ تو
حسرتی به جا مانده
که هی می خورم و سیر نمی شوم
حسرتی از جنسِ کم داشتن آغوشت ،
در نیمه شبی که از خواب بپرم
شاید به خاطر دیدن یک کابوس !
از تمامِ تو
فقط یک منِ نصفه نیمه به جا مانده
که گاهی شعر می نویسد
و تو در میان واژگانش خودنمایی می کنی !
از تمامِ تو
فقط یک صندلی خالی
یک فنجان دست نخورده
و یک
"جایت خالی است" ِ درست و حسابی
به جا مانده !
از تمامِ تو
شادی بی تکراری به جا مانده
بر تنِ بی جانِ سه شنبه هایی دوست داشتنی !!!
"مانا"
دویست و بیست و دو
می روی
که خوشبخت شوی
و من
حال کودکی را دارم
که نخ بادبادکش پاره شده
مانده ، برای اوج گرفتنش
ذوق کند
یا برای از دست دادنش
گریه !
+ محسن حسین خانی
دویست و بیست و یک
آدم ها
از یک جایی در زندگی ات پیدا می شوند
که فکرش را نمی کنی
از همان جا که گم می شوند
تعدادشان هم کم نیست
هی می آیند و می روند
اما این تویی که توی آمدن یکی شان گیر می کنی
و وای به حالت
اگر او
فقط آمده باشد
سلامی بکند و برود
+ مهسا ملک مرزبان
دویست و بیست
به دکتر ها بگو فایده ندارد
بگو با این همه سیم و دستگاه
زنده نمی مانم
بگو لبانت را که از لبانم جدا کرده ای
من مُرده ام
"مانا"
دویست و نوزده
عطر ها
بی رحم ترین عناصر زمین اند
بی آنکه بخواهی
تو را تا قعر خاطراتی می برند
که برای فراموشی آنها
تا پای غرور جنگیدی
+ آنا گاوالدا
دویست و هجده
تو رفته ای
و بحران نوشیدن چای
بی تو
در این خانه
مهم ترین بحران خاورمیانه است !
این احمق ها
هنوز سر نفت می جنگند
+ پوریا عالمی
دویست و شانزده
برایت رویاهایی آرزو می کنم
تمام نشدنی
و آرزوهایی پر شور
که از میانشان چندتایی برآورده شود
برایت آرزو میکنم که دوست داشته باشی
آنچه را که باید دوست بداری
و فراموش کنی
آنچه را که باید فراموش کنی
برایت شوق آرزو می کنم
آرامش آرزو می کنم
برایت آرزو می کنم
که با آواز پرندگان بیدار شوی
و با خنده کودکان
برایت آرزو می کنم
دوام بیاوری
در رکود بی تفاوتی و ناپاکی روزگار
بخصوص برایت آرزو می کنم
خودت باشی
+ ژاک برل
دویست و چهارده
نمی ترسم
از اینکه اینقدر
دوستت دارند
مردانی که دوستت ندارند
به اندازه ابر هایی که نمی بارند
بی معنی و احمقند
تنها هراسم این است
که نفهمی
چقدر دوستت دارم
+ میثم یوسفی
دویست و سیزده
دوستت دارم
و این
جهانی ترین شعری است که گفته ام
شاعر نیستم
اگر این را که برای تو نوشته ام
دهان به دهان
میان بوسه های عاشقانه
نچرخد
+ منیره حسینی
دویست و نه
اتفاقی نیست که دوستت دارم
قرمز پوشیده بودی
نامی داشتی که نشنیده بودم
و می خندیدی
+ مهدیه لطیفی
دویست و هشت
به چیزهای قشنگی فکر کن که آمدنشان همین امروز و فرداست ...
به آن شبی که
لباس خوابت را من از کمد لباس هایت انتخاب می کنم !
به آن صبحی که
کنار من لباس هایت را بپوشی و من رنگ رژ لبت را کالباسی انتخاب کنم !
به آن ظهری که
نه به خاطر چای نه به خاطر غذا به خانه خواهم آمد ، و دلم دیدن دوباره ناز نگاهت را بخواهد و مردت سراسیمه خودش را به دیدار تو رسانده باشد !
به آن لحظه ای فکر کن
که یک شب برف ببارد و تو جلوی آتش شومینه خودت را به گرمای تنم سپرده باشی. خوابت برده باشد و من تا صبح دستی که زیر کمرت مانده را تکان نداده باشم !
به فیلم دیدن در صحنه هم آغوشی و خوردن با هم از یک پاکت چیپس !
به روسری عقب رفته ات و حرص های عاشقانه من ! به تماشای پر شدن خیابان از آب باران !
به آن آرایشی فکر بکن ، که شیرپاک کنش لبان من باشد !
به آن حمامی فکر بکن که حوله اش را همیشه عمدا فراموش کرده باشم ، تا تو آن را برای من بیاوری !
به آن دستپخت تو که سوخته باشد و بوسه هایی که به جای غذا باشد !
به خستگی هایی فکر کن که علاجش ناز دست های تو باشد !
به آن جشن عروسی که لباس سفیدش برای تو و کت شلوار مشکی اش برای من باشد !
به آخر این نوشته که رسیدی کمی هم به من فکر کن !
که تو را خوشبخت ترین زن عالم می کنم !
به مردی که تمام هستی اش
همین آغوش تو باشد !
+ ...
دویست و شش
به مردادی ترین گرما قسم بدجور دلتنگم
شبیه گچ شده از دوری ات ، بانوی من رنگم !
حسودی میکند دستم به لبهایی که بوسیدت
و من بیچاره چشم توام ... با چشم میجنگم !
تنم از عطر آغوش تو دارد باز می سوزد
جهنم شد بهشتم ، تا پرید آغوشت از چنگم !
نظام آفرینش ناگهان برعکس شد دیدم
زدی با شیشه قلبت شکستی این دل سنگم !
گلویم را گرفته بغضی از جنس سکوت امشب
"گل گلدون من" جا باز کرده توی آهنگم!
بدم می آید از اینقدر تنهای ... و دلشوره
ازین احساس های مسخره... از گوشی ام ... زنگم !
فضای شعر هم بدجور بوی لج گرفته ، نه؟
دقیقا بیست و یک روز است گیج و خسته و منگم !
تو تقصیری نداری من زیادی عاشقت هستم
همین باعث شده با هر نگاهی زود می لنگم !
همان بهتر که از هذیان نوشتن دست بردارم
به مرگ شاعر چشمت قسم ... بدجور دلتنگم !
+ امید صباغ نو