دویست و بیست و چهار

از تمامِ تو

خاطره ای به جا مانده

که به ثانیه هایم رنگ دلتنگی می زند

رنگی که اصلا صورتی نیست !

از تمامِ تو

حسرتی به جا مانده

که هی می خورم و سیر نمی شوم

حسرتی از جنسِ کم داشتن آغوشت ،

در نیمه شبی که از خواب بپرم 

شاید به خاطر دیدن یک کابوس !

از تمامِ تو

فقط یک منِ نصفه نیمه به جا مانده

که گاهی شعر می نویسد

و تو در میان واژگانش خودنمایی می کنی !

از تمامِ تو

فقط یک صندلی خالی 

یک فنجان دست نخورده

و یک 

"جایت خالی است" ِ درست و حسابی 

به جا مانده !

از تمامِ تو

شادی بی تکراری به جا مانده

بر تنِ بی جانِ سه شنبه هایی دوست داشتنی !!!

                   "مانا"