دویست و هفتاد و شش

کاش آن آینه بودم من

که به هر صبح ، تو را می دیدم

می کشیدم همه اندام تو را در آغوش

سرو اندام تو با آن همه پیچ

آن همه تاب

آنگه از باغ تنت می چیدم

گل صد بوسه ناب

+ حمید مصدق