باز هم هوا گرفته است
نشسته ام روی نیمکتی که روزی
عاشقانه هایمان را شاهد بود
می شنوم صدای گریه اش را
که از تنهایی ام زار می زند
آسمان هم بارید
و این بار
نوبت "چشمان" من است
"مانا"