آهسته می خوانمت !
بدون آنکه ، نارون جوانه زده ی حیاط کوچک خانه
صدایم را بشنود
یواشکی بر رویت لبخند می زنم
می بوسمت
نمی خواهم چکاوک همیشگی لحظه های عاشقی مان
شاهدش باشد
دستانت را در دست می گیرم
پنهانی
نمی گذارم چشم شور آن گلبرگ سرخ
مستی ام را از بین ببرد
کودکانه در آغوشت می خزم
چشمان ماه را می گیرم
نامحرم است
می دانم حسادت می کند
و در گوشت زمزمه می کنم : دوستت دارم
"مانا"