دویست و شصت و هشت

در شعرهایم

حرف از بوسه که می شود

می پرد در گلویت

خاکِ کهنه ی نشسته بر لبانم !

می آیی گردگیری کنیم؟

              "مانا"

+ تا به حال نشده راجع به شعرهام خودم نظری بدم، اما این شعرم رو خیلی دوست دارم ...

++ هوا سرد شده ... ابری ... میگن : دونفره ...

+++ داریوش می خونه 

" اگه باشی یا نباشی برای من تکیه گاهی ، برای من که غریبم تو امیدی جون پناهی " ... 

و من گریه میکنم ... 

++++ زندگی کردن ، مزخرف ترین تجربه بشر است ... از نظر من !